Nëse jeta juaj përcaktohet instinktivisht ose me vetëdije nga një zinxhir i pafund dëshirash të huaja, është e sigurt që gradualisht do të largoheni gjithnjë e më shumë nga thelbi juaj! Mundësitë e mëdha vijnë në jetën tonë kur ne kemi turbulluar peizazhin midis asaj që duam dhe asaj që të tjerët kanë nevojë nga ne.
Nëse çlirohemi nga nevoja për të bërë gjithçka sipas standardeve të të tjerëve, do të kuptojmë se sa e dobishme është fjala “jo”. Pra, ndaloni së dëmtuari vetëbesimin tuaj duke matur mendimin e të tjerëve mbi vlerën tuaj.
Është thënë se besimet janë si truket e vjetra të gozhduara në dërrasën e ndërgjegjes sonë dhe e vërteta është se kjo thënie nuk është shumë larg realitetit. Ndërkohë, sa më e vjetër të jetë gozhda, aq më e vështirë është të hiqet. Ne të gjithë duhet të menaxhojmë në një farë mase frikën dhe ndjenjën tonë të vetmisë. Ne ecim një përpara dhe një prapa, duke vendosur dhe vepruar brenda marrëdhënieve tona bazuar në këto dy emocione dominuese “inferiore”: frikën tonë dhe ndjenjën tonë të vetmisë.
Ata që janë fort në këmbët e tyre nuk kanë frikë nga mohimi. Ata nuk varen nga ndjenjat e të tjerëve për refuzimin e tyre dhe nuk e strukturojnë jetën e tyre sipas dëshirave që nuk do t’i zhgënjejnë të tjerët. Mos i ndërtoni marrëdhëniet tuaja mbi bazën e një thënie të lirë “më ke borxh-të kam borxh”. Kufijtë tanë personalë janë linjat e sigurta që mbajnë personalitetin tonë dhe përcaktojnë se kush jemi ne në të vërtetë.
Nuk është egoiste apo e vetë-mjaftueshme të refuzosh. Luani në lojën e marrëdhënieve ndërpersonale sipas kushteve tuaja!/abcnews.al
