Takimi i Ohrit, për nga rëndësia që ka për Kosovën dhe mbi të gjitha për nga nevoja e saj për të ruajtur aleancën me Perëndimin, është i krahasueshëm me Marrëveshjen e Rambujesë. Ultimatumi perëndimor kundër Serbisë nëse nuk e nënshkruan dhe ultimatumi kundër Kosovës nëse nuk e nënshkruan është i qartë, si në Rambuje.
Serbia do izolohet dhe Kosova do avancohet duke mos pyetur më për Serbinë, nëse Serbia refuzon dhe Kosova firmos. Nëse Kosova nuk firmos, ajo do prapësojë gjithë axhendën e saj perëndimore dhe do humbasë mbështetjen e Perëndimit.
Albin Kurti, i cili pranon planin franko- gjerman, ndarazi nga ngritja e shoqatës së komunave serbe në Kosovë (asosacioni), në të vërtetë nuk është duke pranuar planin franko- gjerman, por është duke bërë propagandë.
Plani franko- gjerman, pa ngritjen e shoqatës së komunave serbe në Kosovë, nuk është plan dhe nuk ofrohet ndarazi. Ofrohet bashkë me ngritjen e shoqatës.
Ai plan ose pranohet i gjithi, ose refuzohet. Nëse pranohet i gjithi, Kosova bën një hap thelbësor drejt njohjes si shtet nga Serbia dhe heqjes së pengesave ndërkombëtare për njohje të mëtejshme. Ajo fiton njohjen nga pesë shtetet evropiane që ende hezitojnë dhe vendin e saj në OKB.
Nëse refuzon, i humbet dhe këto që ka arritur.
Loja e Albin Kurtit, që bën sikur është dakord me një pjesë të planit, është fyerje për Perëndimin. Akoma më fyese kur bën sikur refuzuesi është pala serbe.
Se kush është refuzuesi i planit e di Bashkimi Evropian dhe SHBA që e ofrojnë. Albin Kurti nuk ka pse mërzitet nëse e refuzon Vuçiqi. Përkundrazi, ai duhet të bëjë festë nëse e refuzon Vuçiqi. Ai duhet të shqetësohet kur e refuzon vetë dhe Vuçiqi bëhet njeri i dashur i Perëndimit.
Sipas gjithë gjasave, nga burimet brenda Samitit të Ohrit, Kurti nuk pranon të nënshkruajë ngritjen e shoqatës së komunave serbe në Kosovë, i njohur si “asosacioni”, çka është refuzim i planit franko- gjerman.
Po e bën këtë kur në Kosovë opozita nuk është refuzuese ndaj planit, por është kontestuese ndaj qëndrimeve amatore të Kurti rreth bisedimeve.
Alenca për Ardhmërinë e Kosovës, e drejtuar nga Haradinaj, ka pasur qysh në fillim një qëndrim konstruktiv dhe të drejtë për planin, duke ofruar mbështetje për qeverinë, një gjest i papërfytyrueshëm për Albin Kurtin kur ishte në opozitë.
LDK, partia më e madhe opozitare pas zgjedhjeve të fundit, po ashtu është mbështetëse për planin, me disa rezerva teknike në zbatimin e saj.
PDK ka vërejtjet e saj, por brenda saj ka shumë zëra që e mbështesin planin.
Pra opozita në Kosovë, e cila mund të ishte problem për Kurtin, është më progresive se Kurti në këtë pikë.
Qeveria e Shqipërisë e mbështet planin pa rezerva dhe i ka bërë thirrje Kurtit ta nënshkruajë, si dhe partive opozitare të mos e konsiderojnë këtë si tradhti ndaj Kosovës, por si një hap përpara.
I vetmi që ka bërë thirrje që plani të mos nënshkruhet nga pala shqiptare është Sali Berisha. Edhe ai si Albin Kurti, bëjnë sikur janë dakord me planin, por janë kundër një pjese thelbësore të planit, që është asosacioni.
Është i njëjti qëndrim që Berisha mbante dhe ndaj Konferencës së Rambujesë. Ndërsa Konferenca ishte mbledhur për një marrëveshje brenda kornizave që kishte caktuar Grupi i Kontaktit, ku prioritet ishte prania ndërkombëtare në Kosovë, tërheqja e trupave serbe dhe një referendum pas tri vitesh, Berisha bënte thirrje që nëse Konferenca nuk njihte pavarësinë e Kosovës, të refuzohej. Pra tejkalonte në kërkesat e tij dhe vet kornizën e Grupit të Kontaktit mbi të cilën ishte thirrur Konferenca. Njësoj si sot.
Për ironi të fatit dhe atëherë në krah kishte vetëm Albin Kurtin dhe Adem Demaçin.
Sot në Ohër diskutohet të nënshkruhet plani franko- gjerman, i cili e ka brenda asosacionin, kurse Berisha bën thirrje që ai të mos nënshkruhet.
Ka të njëjtin qëndrim si Albin Kurti.
Berisha sot në fakt është në të njëjtat pozita si më 1999 në raport me SHBA. Dhe atëherë ishte i izoluar nga SHBA dhe BE, edhe atëherë donte të hakmerrej ndaj tyre pse e kishin izoluar dhe përdorte qëndrimin ndaj Kosovës për të tërhequr vëmendjen. Tani që i ka dhe më keq punët e SHBA i dizajnuar si “non grata”, bën të njëjtën gjë.
Ajo që nuk kuptohet është pse Albin Kurti barazon qëndrimet e tij me qëndrimet e politikanit më anti-perëndimor në botën shqiptare.
Kosova do të vijë dita që do ta nënshkruajë planin franko- gjerman. Po ashtu dhe asosacionin, i cili është një mekanizëm garancie për serbët e Kosovës brenda shtetit të Kosovës. Refuzimi i tij, vetëm sa izolon Kosovën dhe nxit serbët të shpallin autonominë duke e komplikuar dhe më keq situatën dhe duke marr perisper standardet e një vendi antidemokratik.
Është mirë që këtë plan ta nënshkruajë Albin Kurti, si detyrim ndaj qasjes së tij gjithnjë sfiduese kundër asaj që ka bërë Perëndimi për Kosovën. Ai thjesht duhet detyruar ta nënshkruajë, për të hyrë në histori si njeriu që tradhtoi veten për Kosovën dhe jo si njeriu që tradhtoi Kosovën për egon e tij.
E sigurtë është që Kosovën nuk e merr dot me vete në rrugën kundër Perëndimit. Nuk është thirrur në skenë për ti ikur përgjegjësisë për Kosovën, është thirrur për ti shërbyer asaj. Dhe jo Serbisë.
