Nga Hani Almadhoun, CNN
Teksa dëshmoj shkatërrimin surreal dhe tronditës në rrugët e Gazës, ku jetojnë prindërit e mi, dhe humbjen tragjike të më shumë se 10,000 palestinezeve, zemra ime dhemb gjithnjë e më shumë.
Mbahem pas shpresës se diçka, ose dikush, mund t’i japë fund këtij makthi. Por kjo nuk ndodh kurrë. Në vend të kësaj, e gjej veten duke vajtuar çdo ditë për familjet e prekura dhe të pikëlluar për padrejtësitë e thella që lejojnë që të humbin kaq shumë jetë njerëzish.
Unë dhe gruaja ime zgjohemi çdo mëngjes në Virxhinia duke e ditur se nuk do të gjejmë asnjë lajm të mirë rreth 6000 milje larg në Gaza. Përditësimet shtojnë edhe më shumë dëshpërimin tonë, duke i lënë palestinezët të mbajnë peshën e këtyre mizorive, ndërsa bota shikon, raporton abcnews.al.
Ahmedi, kushëriri im humbi prindërit dhe të gjithë vëllezërit e motrat e tij në një shpërthim bombë të hënën.
Kolegët e mi në Agjencinë e Kombeve të Bashkuara për Ndihmën dhe Punën për Refugjatët Palestinë (UNRËA) në terren japin çdo ditë raporte për viktimat, objektet që janë dëmtuar nga sulmet ajrore izraelite dhe mungesat e ushqimit, ujit, ilaçeve dhe karburantit në Gaza.
Bllokada 16-vjeçare e vendosur nga Izraeli tashmë nënkuptonte se 75% e popullsisë së Gazës kishte nevojë për ndihmë ushqimore nga UNRËA përpara nisjes së luftës me 7 tetor.
Planet tona të fundvitit në UNRWA USA për të siguruar sponsorë për bursa universitare për studentët refugjatë në Gaza kanë ndryshuar për shkak të ngjarjeve të fundit. Institucionet e arsimit të lartë, duke përfshirë Universitetin Al-Azhar, ku kalova një semestër, tashmë janë shkatërruar.
Akademikët dhe studentët e Gazës e kanë zhvendosur në mënyrë dramatike fokusin e tyre nga planet për karrierën e tyre në të ardhmen në nevojën për të mbijetuar.
Katastrofa e shpalosur në Gaza ngre pikëpyetje kritike në lidhje me rëndësinë e ligjeve ndërkombëtare humanitare.
A kanë ende rëndësi?
A kanë rëndësi jeta e palestinezëve për botën?
Pas ditësh e shqetësuar dhe ndërprerje të komunikimi, ajo më tha se i kalonte ditët dhe netët duke ngulur sytë në tavan, duke imagjinuar se një bombë mund të binte nga momenti në moment.
Kjo është një dëshmi e frikës dhe pasigurisë së vazhdueshme që jo vetëm familja ime por çdo familje kalon. Vendimi i mamasë për të fjetur në dhomën e ndenjes me të gjithë nipërit e saj për t’i mbajtur ata afër, qoftë në këtë jetë apo në atë përtej, është një provë e dashurisë së saj dhe përpjekjeve që ajo është e gatshme të bëjë për t’i mbrojtur ata.
Nipi im tetë vjeçar, Jazan, duke gjetur ngushëllim në besimin e tij se batanija e gjyshes së tij shërben si mburojë, është sa mallëngjyese dhe zemërgjerë.
Në kohë të tilla sfiduese, janë këto akte të vogla dashurie dhe kujdesi që ofrojnë një dritë shprese dhe një ndjenjë sigurie, madje edhe në një botë thellësisht të rrezikshme, raporton abcnews.al.
Barra e vendosur mbi supet e të rinjve si ato të Yazanit është një provë e dhembshme e sfidave të jashtëzakonshme me të cilat përballet Gaza e sotme.
Qëndrimi në radhë për orë të tëra vetëm për të marrë bukë, tani një mall i çmuar në një zonë lufte që po përballet me mungesën e ushqimit dhe mungesën e ujit, është një pasqyrim i vështirësive të përditshme.
Nipi im Omar më tha: “Sa herë që largohem nga shtëpia, pyes veten nëse do të kthehem në shtëpi për të gjetur familjen time shëndoshë e mirë ose nëse do të isha i pafat dhe do të isha në vendin e gabuar në kohën e gabuar.”
Në këto momente ankthi dhe reflektimi të thellë, është e domosdoshme që komuniteti ndërkombëtar, përfshirë liderë si presidenti Joe Biden, të mblidhen dhe të bëjnë thirrje urgjente për një armëpushim.
Ne duhet të sigurojmë që të drejtat e njeriut dhe ligjet ndërkombëtare të respektohen. Ne duhet të përpiqemi për një të ardhme ku vlera e çdo individi, përfshirë palestinezët, të respektohet dhe mbrohet.
Nëse nuk arrijmë të marrim hapa për civilët që jetojnë në Rripin e Gazës, ne po i shtyjmë ata më thellë në humnerën e dëshpërimit dhe mungesës së shpresës. Palestinezët, të lodhur nga të jetuarit për dekada nën një okupim të dhunshëm ushtarak, nuk janë dorëzuar kurrë.
E drejta ndërkombëtare kërkon që edhe një fuqi pushtuese t’i japë siguri popullit të pushtuar dhe të ndalojë në mënyrë eksplicite dënimin kolektiv dhe/ose zhvendosjen me dhunë, raporton abcnews.al
Megjithatë, kur shoh situatën aktuale në Gaza dhe sulmin e pamëshirshëm ndaj të gjithë popullatës, nuk mund të mos pyes veten nëse ushtria izraelite synon një dorëzim përfundimtar për të na mësuar ne dhe fëmijët tanë, siç i mësuan gjyshërit tanë para nesh, se ne jemi popull që dorëzohet.
Unë u largova nga Gaza në mes të gushtit dhe kur dola nga kryqëzimi i Rafahut, u thashë miqve të mi: “Kujdesuni për atdheun”.
Ajo fjali nuk ka pasur kurrë më kuptim se atëherë.
/abcnews.al
