Gjatë njëqind viteve të fundit, korrespondentët e huaj kanë luajtur një rol thelbësor në politikën dhe kulturën e Rusisë, revolucionet, luftërat dhe ndryshimet në fuqinë politike.
Assignment Moscow, libri i James Rodgers përqendrohet në historitë e atyre gazetarëve që janë keqinterpretuar, duke u përballur me rezistencë nga autoritetet ruse kur përpiqeshin të hidhnin dritë mbi ngjarjet që shteti preferonte t’i mbante të fshehura.
Libri i tij ekspozon sesi korrespodentëve të Moskës i është dashur të përshtaten me shumë manifestime të censurës, ose të konkurrojnë me mediat shtetërore, ashpërsia e së cilës është rrënuar nga ndryshimet në regjim.
Një kronologji e portreteve të korrespondentëve me bazë në Rusi është e thurur së bashku me mendimet e thella të vetë Rodgers mbi temën më të gjerë të praktikës gazetareske dhe përvojën e tij të punës në terren.
Rodgers e di mirë temën e tij, pas raportimve të shumta në Moskë dhe Kaukaz, por megjithëse libri është vetë-reflektues, ai nuk shpalos kujtime. Analiza e Rodgers për stilet e shkrimit nga fillimi i viteve 1900 do të thotë që Moska do të jetë e dobishme për studentët e gazetarisë si dhe të Rusisë.
Marrëdhënia e Kremlinit me korrespondentët e huaj është e ftohtë. Historitë e vrasjeve, kërcënimeve dhe dëbimeve vazhdojnë dhe disa janë të vërteta.
Pavarësisht kësaj, Rodgers shpjegon se si raportimi i Rusisë ka qenë thelbësor si për udhëheqësit perëndimorë ashtu edhe për publikun e gjerë duke u ndeshur me “faktin e të qenit rus” dhe ka çuar në përhapjen e pasaktësive dhe përgjithësimeve gjithëpërfshirëse.
Në të vërtetë, sekretet ose ekzotizmi i Rusisë kanë qenë shpesh një burim tundimi për gazetarët e huaj, veçanërisht ata që ndiejnë një presion për të qenë të parët që raportojnë për lexuesit perëndimorë.
Marrëdhënia midis shtypit të huaj dhe Kremlinit ka pasur kthesa interesante gjatë trazirave të brendshme politike.
Dështimet e Boris Yeltsin në qeverisje, shkruan Rodgers, ‘krijuan një mjedis të veçantë mediatik për korrespondentët perëndimorë: rrezik ekstrem dhe liri ekstreme’. Dështimet në udhëheqje, si politike ashtu edhe ushtarake, çuan në një kolaps të menaxhimit të mediave të Kremlinit.
Ndërsa Rodgers flet për epokën e Putinit, ai vë në dukje qëndrimin krejt të ndryshëm të presidentit ndaj kontrollit mbi shtypin.
Mediat e kontrolluara nga shteti në platformat globale të tilla si Russia Today (tani RT ) dhe Sputnik , tregojnë përpjekjet e Kremlinit për të përmirësuar imazhin të Rusisë nga korrespondentët perëndimorë.
Rodgers flet për periudhën kur RT nuk ishte një burim i besueshëm. Edhe Ministri i Jashtëm i Rusisë Sergei Lavrov zgjodhi BBC para RT për një intervistë në lidhje me konfliktin në Gjeorgji në 2008.
Rritja e RT dhe Sputnik , në fakt tregon një përpjekje nga ana e Kremlinit për të ecur para.
Kur audiencat e huaja më parë u mbështetën në korrespondentët e tyre për lajme në lidhje me Rusinë, RT përdor rimeso kolosale të anglishtes për të rritur audiencën e saj.
Komunikimi ndërkombëtar nuk është më rojtari i korrespondenteve të huaj./abcnews.al
